فرقی که این ملت و انقلابش با بسیاری از ملتهائی که انقلاب کرده اند داشت، این است که این ملت خود را به جای محکمی متصل کرد؛ «فقد استمسک بالعروه الوثقی»98. عروه ی وثقی یعنی شما بخواهید از روی یک پرتگاهی عبور کنید، از یک لبه ی باریکی بخواهید عبور کنید، یک ریسمان محکمی باشد، دستتان را بگیرید. وقتی دستتان را گرفتید، خاطرتان جمع است که دیگر پرتاب نمی شوید. این عروه ی وثقی است. «فمن یکفر بالطاغوت و یومن بالله فقد استمسک بالعروه الوثقی»؛ کفر به طاغوت، ایمان به خدا. ملت ما این را داشت، لذا از این گذرگاه عبور کرد؛ دغدغه ای برایش به وجود نیامد و همین موجب شد که این حرکت عظیم در بین مردم بماند.