راه یافتن فساد ناشی از بقای طولانی یاسر عرفات در راس دولت خودگردان فلسطین، و واکنش های افراطی برخی از جناح ها، آسیب بزرگی به جنبش فلسطینیان زد، که منجر به تجزیه سازمان آزادیبخش فلسطین شد. جوانان اسلام گرا و سازش ناپذیر توانستند در انتخابات خود پیروز شوند و دولتی در باریکه غزه تشکیل دادند و بساط فتح را در آنجا برچیدند. ایستادگی مستقیم آنان در برابر اسراییل و تحمل ضربات شدید متقابل، آن هم در زمانی که جنبش سراسری انقلابات منطقه و جهان را به خود مشغول داشته بود و طی آن تدریجا جمهوری های سلطنتی فاسد سرنگون و سلطنت های خودکامه با بهره مندی از حمایت هایی برجای ماندند، فلسطینیان را بی پناه تر و تنهاتر از همیشه برجای نهاد.

وقتی تقاضای عباس برای عضویت به عنوان کشوری مستقل در سازمان ملل متحد با وتوی امریکا مواجه شد، اعتراض و صدایی از آن سلاطین برنخاست.در این مدت دولت فرعی باریکه غزه نیز به برخی مقتضیات دولت ها که در مقام اپوزیسیون مورد اعتراضش بود پی برده و رفتاری دولتی تر در جهت تامین نیازهای اولیه مردمانش در پیش گرفته است. اکنون سوریه خود با مشکلاتی داخلی و خارجی بسیار دست به گریبان است. احتمالاخالد مشعل به این نتیجه رسیده است که با ماندن در کنار رژیم سوریه کمکی دریافت نخواهد کرد و امید کمک از سوی اعراب دیگر را نیز از دست خواهد داد. ظاهرا این ملاحظات سوته دلان فلسطینی را گرد هم آورده است تا در شرایطی که اسراییل خود را یکه تاز میدان و مصون از هر انتقاد و اعتراض و مستظهر به وتوی حامیان خود می بیند، شاید بتوانند به دور از خصومت های تضعیف کننده صدای خود را به گوش جهان برسانند، و به عنوان یک دولت خواسته های قانونی خود را به دور از جنجال های امکان ناپذیر مطرح کنند. توافق بر سر تشکیل یک دولت واحد و متحد موجب تقویت موضع آنان خواهد شد! به شرط آنکه فکری هم برای کنار رفتن این دولت و جایگزینی مسالمت آمیز آن در هر نوبت انتخابات بکنند، و از پدید آمدن جمهوری سلطنتی دیگری بپرهیزند!