نویسنده ای که هم در زمینه کودک کار کند و هم بزرگسال، هم در زمینه های دینی فعالیت داشته باشد و هم در حوزه های مختلف ادبیات و اجتماع، کمتر یافت می شود. محمود حکیمی یکی از آنهاست. پیر نویسندگی است. او که سال های جوانی اش را در دوران تاریک پهلوی گذرانده است، درباره وضعیت نویسندگان دینی در آن دوران می گوید: «در دوران شاه بیشترین سانسورها و نظارت ها بر آثار نویسندگان ادبیات دینی اعمال می شد.» همچنین اظهار می کند: «از دهه 50 بتدریج نویسندگانی که به نوشتن داستان های دینی علاقه مند بودند، پا به عرصه داستان نویسی گذاشتند.»