مهر: «رناتو دولبکو» برنده نوبل پزشکی 1975 و کاشف ژنتیک سرطان، دو روز مانده به تولد 98سالگی، در خانه خود درگذشت. «رناتو دولبکو» ویروس شناس ایتالیایی متولد 22 فوریه 1914 که به پاس تحقیقاتی که درباره «آنزیم رونویسی وارونه» انجام داد، جایزه نوبل پزشکی 1975 را دریافت کرد، دو روز مانده به تولد 98سالگی اش، در کالیفرنیا درگذشت. تحقیقاتی که «دولبکو» انجام داد، خدمات شایانی به «پزشکی شخصی شده» ارایه کرد که به معنی ارایه داروی مناسب به هر بیمار به صورت مجزاست. «دولبکو» با وجود علاقه شدیدی که به فیزیک، شیمی و ریاضی داشت، در 22سالگی از دانشگاه تورینو در رشته پزشکی فارغ التحصیل شد و 11 سال بعد یعنی در سال 1947 ایتالیا را ترک کرد و به دانشگاه «بلومیگتون» در ایندیانای آمریکا رفت. وی در آمریکا پژوهش های خود را روی ویروس های باکتریوفاژ (باکتری خوار) و مکانیزم های سلولی که دی ان ای را که در اثر قرارگرفتن در معرض تشعشعات آسیب دیده ترمیم می کنند، آغاز کرد. او سپس به موسسه تکنولوژی کالیفرنیا رفت و تحقیقات خود درباره ویروس های با منشاء حیوانی را ادامه داد و توانست در سال 1955 اولین جهش ژنتیکی ویروس پلیومیلیت را ایزوله کند که بعدها از این تحقیقات برای آماده سازی واکسن استفاده شد. وی پنج سال بعد در عرصه تحقیقات سرطان شناسی وارد شد و روی گونه ای از ویروس های حیوانی تحقیق کرد که به جای اینکه منجر به مرگ سلول شوند، باعث تغییر شکل سلول ها می شوند که این تغییر شکل، در نهایت انواعی از سرطان را به وجود می آورد. وی همچنین کشف کرد که دی ان ای ویروس وارد ماده ژنتیکی سلول می شود و تقریبا به عنوان یک ژن در سلول واسطه رفتار می کند و به همین دلیل سلول سالم تغییر شکل می دهد و به یک سلول سرطانی تبدیل می شود. او در سال 1972 به لندن رفت و تحقیقات خود در زمینه سرطان را ادامه داد و در سال 1975 به خاطر کشفیاتی که در عرصه تعامل میان ویروس های سرطانزا و ماده ژنتیکی سلول و به ویژه «آنزیم رونویسی وارونه» به همراه «دیوید بالتیمور» و «هوارد تمین» کرد، برنده جایزه نوبل پزشکی شد.