یادم می آید که قالب های یخ که یک کوچه پایین تر از خانه مان فروخته می شد از من بلندتر بودند و یخ فروش،...... قالب های یخ را با چنگک جابه جا می کرد، آنها را از میان نمدی که در آن بسته شده بودند در می آورد و تند و تند می شکست و در سبد پارچه ای مشتریان می ریخت. مشتری ها هم با سرعت دور می شدند تا یخ ها را قبل از اینکه در گرمای 40 درجه تهران آب بشوند به خانه برسانند. یخچال داشتیم ولی کفاف پذیرایی از مهمان سرزده در گرمای تابستان تهران را نمی داد. خانه مان در نزدیکی جلالیه بود که امروز تبدیل به پارک لاله در بلوار کشاورز شده است. چند سال بعد که بزرگ تر شده بودم همراه مادرم به تلفنخانه در مرکز شهر رفته