یکی از آیین هایی که پیش از نوروز تدارک آن مرسوم بوده، پروردن سبزه است. به موجب روایتی کهن، 25 روز پیش از عید، ستون هایی از خشت خام اطراف حیاط دربار برپا می کردند و بر فراز هر ستونی نوعی دانه از حبوبات می کاشتند و خوبی و بدی رویش غلات را در سالی که در پیش بود، از چگونگی روییدن آن پیش بینی می کردند. معمول بود به رشد این دانه ها نگریسته و هر یک از دانه هایی که بهتر بار آمده بود، تفال می زدند که آن محصول در سال بیشتر خواهد بود. در خانه ها نیز در ظروف ویژه سبزه به عمل می آوردند. هر کدام از مردمان در ظرفی یا چیزی مانند آن اقلامی از دانه ها از قبیل گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، نخود، کنجد، باقلا، ذرت، و ماش می کاشتند.