علی رغم تمام حرف و حدیث هایی که پیرامون قدرت پیدا و پنهان تهیه کنندگان یا ستاره سالاری و غیره رواج دارد، سینمای ایران سینمایی کارگردان مدار است. هنوز هم سازندگان اصلی فیلم ها هستند که مرجع اولیه کسب اعتبار برای فیلم و تشکیل صف های کوتاه و بلند در مقابل گیشه های سینماها می شوند و بخش عمده ای از تماشاگران اصلی فیلم های ایرانی، که می توانیم آنها را تماشاچیان رهگذری یا اتفاقی بنامیم، بدون آنکه خواننده جدی مطبوعات و مقالات سینمایی باشند؛ با نام و کلاس کارگردان های ایرانی آشنا هستند. سهل است که حتی رواج چنین رویکردی دامنه اش را از فیلم های داخلی گرفته و به صورت نگاه کارگردان مدار به سینمای جهان نیز