یکی از تمایزات اصلی انسان در قیاس با حیوانات در منشا اعمال اوست. حیوانات حداقل طبق تصور عموم و شایع بر اساس غریزه و امیال طبیعی خود رفتار می کنند. بنابراین، خواب و بیداری، شکار و تولید مثل و پرواز و... یک حیوان، همگی رفتارهایی است که محرک آن، صرفا عوامل فیزیولوژیکی ارگانیسم حیوان است و عامل این رفتارها اختیاری در انجام یا ترک آنها نداشته است. اما اعمال انسان باز بر اساس همان تلقی عموم و شایع بر 2 قسم است: اعمالی که همچون اعمال حیوانات از سر غریزه و میل طبیعی انجام گرفته است و اعمالی که بر اساس سنجش رفتارها و ترجیح رفتار خوب بر بد و به عبارتی ترجیح اخلاقی عمل کردن بر سایر گونه های رفتار، ایجاد می شوند.