بسیاری از کارشناسان سینمای ایران بزرگترین ضعف سینمای وطنی را «فیلمنامه» می دانند و در مقابل برخی دیگر به معضلاتی متفاوت از فیلمنامه اشاره می کنند و تاکید دارند فیلمنامه نویسی در مراحل دیگری باید مورد واکاوی قرار گیرد.

هرچه هست جمله سینماگران ایرانی و مسئولان (در دوره های مختلف) بر این نکته اتفاق نظر دارند که سینمای ایران باید در حوزه فیلمنامه نویسی دست به یک تحول بزرگ بزند.

به زعم نگارنده این تغییر و تحول می تواند از راه های مختلفی اتفاق بیفتد. آموزش نیروهای جوان، بازآموزی نیروهای حرفه ای، دوری جستن از سیاست های سلیقه ای در تصویب فیلمنامه ها، گسترش فرهنگ فیلمنامه نویسی گروهی، بالابردن