در وصایای پیامبر اکرم (ص) به ابوذر آمده است: «یااباذر؛ ما من صباح ولارواح الا و بقاع الارض ینادی بعضها بعضا: یا جار هل مر بک ذاکر لله تعالی او عبد وضع جبهته علیک ساجدا لله؟ فمن قائلة لاو من قائلة نعم. فاذا قالت نعم اهتزت و انشرحت و تری ان لها الفضل علی جارتها؛ ای ابوذر؛ هیچ صبح و شامی نیست مگر اینکه نقاط زمین به همدیگر می گویند: ای همسایه من، آیا بر تو گذشت کسی که ذکر خداوند کند، یا بنده ای که پیشانی خویش برای سجده برای خدا بر تو نهد؟ برخی گویند آری و برخی گویند نه، هر کدام که آری گوید برخود می بالد و شاد می گردد و خود را بر دیگری برتر می شمرد» ‎.