لس آنجلس تایمز: پادماناتان نیر روی یک صندلی پلاستیکی در ورودی خانه سالمندان نشسته و در مورد این صحبت می کند که سایر میهمانان این مرکز هوای او را دارند و نمی گذارند که بیش از حد احساس تنهایی کند. داستان زندگی او عجیب بوده. همسرش فقط چشم به اموال او داشته و به همین دلیل نیر خانه اش را به نام برادرزاده اش می کند. او هم به محض ثبت نامش در سند خیلی راحت لطف بزرگ عمویش را فراموش می کند و قید او را می زند. تنها کسی که هرازگاهی یادی از معلم بازنشسته 76ساله می کند دختر نیر است که یکی، دو باری در سال به خانه سالمندان ایالت کرالاسر می زند. البته آن طور که نیر می گوید دختر او عاشق چشم و ابروی پدرش نیست: