«کشته هم از برای کشته شدن خود پاسخگوست، و دزد زده هم از برای دزدزدگی خود بی تقصیر نیست» این شعر از کتاب «پیامبر و دیوانه» جبران خلیل جبران، حکایت «صفورا» و زندگی اش است. همان صفورا که دیروز و دو روز قبل گفتیم 42 سال دارد. همان زنی که همه دندان هایش جز یکی دو تا عفونی شده است و دندانپزشکی او را نمی پذیرد تا معالجه شود. همان زن خوش صحبتی که شناسنامه نداشته و حالابه عشق اینکه بلکه تنها پسرش بتواند معافیت بگیرد به «خانه خورشید» می آید چون می داند اگر ترک کند این مرکز پی کارش را می گیرد تا دوباره شناسنامه بگیرد. صفورا جیب زنی می کند تا خرج خود را دربیاورد. خودش گفت. با خنده یی شیطنت آمیز گفت. تا آن موقع برقی در چشمانش نمی دیدی. خیلی سعی کردم به روی خودم نیاورم. همین طور که داشتم موضوع را عادی جلوه می دادم سعی کردم مراقب باشم.