گروه شوک: خانواده مجرمان به دو دسته تقسیم می شوند؛ دسته نخست کسانی هستند که به طور غیرعمد مرتکب جرمی شده اند و مجبور به تحمل مجازات هستند، در این خانواده ها معمولا بچه های فرد مجرم از حمایت 2 خانواده پدری و مادری برخوردار هستند و به دلیل همین کمک های مالی و روانی دچار مشکل نمی شوند، چرا که در نبود پدر 2 خانواده از آنها حمایت می کنند، در بسیاری از این موارد معمولا مادران خانواده هم از شرایط مالی و تحصیلی مناسبی برخوردار هستند و به همین دلیل در نبود شوهرانشان می توانند از فرزندانشان حمایت کنند، اما 90 درصد بچه های مجرمانی که دزد یا معتاد هستند داستان متفاوتی دارند. اینها کودکان محکوم مادام العمر هستند، چراکه همیشه مورد هجوم تهدید ها و تحقیر هایی هستند که از اطرافیان وارد می شود، مادران این کودکان معمولا دچار مشکلات مالی شدیدی هستند و باید با همه چیز مبارزه کنند تا بتوانند فرزندانشان را بزرگ کنند. این بچه ها عملا از مدرسه و محیط های اجتماعی فراری می شوند، چراکه برچسب داشتن پدر مجرم همیشه بر پیشانیشان خورده است، بسیاری از این کودکان به دلیل وضع نامناسب مالی در مناطق آسیب پذیر شهر ها ساکن هستند که متاسفانه خود این مناطق جرم خیزند و از آنجا که مادر به عنوان(سرپرست خانواده) مجبور است برای تامین نیاز های اعضای خانواده کار کند، بچه ها با تاثیر ازخصوصیات اطرافیانشان رشد می کنند. این یک واقعیت غیرقابل انکار است که مادر در چنین خانواده ای مجبور است به سختی کار کند تا خرج زندگی خود و بچه هایش را تامین کند، چراکه هیچ امیدی به همسر خلافکارش ندارد و اگر حمایت خانواده اش را هم نداشته باشد مشکلاتش چندین برابرمی شود. در هر حال دولت باید حمایت ویژه ای از این مادران کند تا بتوانند بچه هایشان را در نبود پدر درست تربیت کنند. نمی توان این را نادیده گرفت که مادر خانواده آینده سازان جامعه را تربیت می کند و این مادر در صورتی که دولت از وی حمایت مناسب اجتماعی و مالی داشته باشد می تواند در تربیت فرزندش موفق عمل کند، چراکه اعضای خانواده یک خلافکار گناهی ندارند و نباید به پای گناه پدر یا همسر بسوزند و بسازند.

* رئیس انجمن مددکاران اجتماعی