وقتی به ضرب المثل «از دل برود هر آن که از دیده برفت» فکر می کنم و تجربه های شخصی ام را برای تصدیق آن به کار می گیرم، می بینم که تا چه اندازه این مثل اشتباه است. گاهی انسان با آدم هایی برخورد می کند که هر چند زمان و عمق برخورد کوتاه باشد اما تاثیر عجیبی بر آدم می گذارند و برعکس، گاهی آدم هایی هستند با رابطه یی بسیار نزدیک و عمیق اما نه تاثیر می گذارند و نه تاثیر می پذیرند و این دسته همان انسان هایی هستند که مشمول این ضرب المثل می شوند. پس باید به بیان علمای اصول، تخصیصی بر این ضرب المثل بزنم و بگویم: «از دل برود هر آن که از دیده برفت مگر آنان که بر دیگران تاثیر می گذارند».