جواد اکبرزاده به تازگی نمایشگاهی از نقاشی های خود در «باغ موزه هنر ایرانی» به نمایش گذاشته است. کارها همه دارای ابعادی در حدود دو در دو متر هستند و عنصر فعال مشترک در تمام این آثار وجود خط (حروف) است. اکبرزاده فوق لیسانس گرافیک است و دلبستگی های خود را نسبت به فرم و رنگ و بافت به راحتی بیان کرده است. منتقدان، گرافیک را در زمره هنرهای «کاربردی» و نقاشی را در زمره «هنرهای زیبا» به حساب می آورند. در «fine arts» ممکن است برداشت های فردی، یا فردیت ویژه و انحصاری هنرمند موجب خلق اثر شود. کارهای این نمایشگاه ترکیبی از هنر کاربردی و هنر زیباست. مخاطب در برخورد اول با سطحی پوشیده از رنگ ها و بافت برجسته برخورد می کند که همه این اشکال و بافت ها از حروف تشکیل شده اند. نقاشی های این نمایشگاه آمیزه یی از هیجان اکسپرسیونیستی، نگاره های ساده بدوی (موتیف های ایرانی و خط) و تجربه یی از نظم در قالب بی نظمی هستند و بیش از آنکه در سبک با نقاشان اکسپرسیونیسم انتزاعی شباهت داشته باشند، در نگرش و دیدگاه دارای وجه اشتراک اند: اکبرزاده خواسته قیود و تکنیک های سنتی و دستوری را زیر پا بگذارد و ضوابط دیرینه زیبای شناختی را لغو اعلام کند که نمونه بارز آن اثری است که «نوستالژزی» نام گرفته است.