در قدیم روی شعر خیلی فکر می شد و اشعار می بایست درست می بود، ولی الان با وجود ارگان های بسیاری که بر این مسائل نظارت دارند اما به دلیل گستردگی گروه های موسیقی و اجراها، باز هم کیفیت لازم در این زمینه دیده نمی شود. تغییر و دگرگونی زیادی در جامعه به وجود آمده و برخی از جوانان اهل موسیقی این ادعا را دارند که جامعه امروز تغییر کرده و ما هم به روز هستیم؛ معیار کسی که می خواند یا آهنگسازی می کند خیلی روشن نیست و چندان مشخص نیست کسی که فرصت اجرا دارد آیا سواد و توانایی این کار را دارد. این یک ایراد است. اگر از رادیو و تلویزیون و رسانه ها موسیقی خوب پخش شود، سطح سلیقه جامعه نیز بالامی رود. اگر دست اندرکاران موسیقی و کسانی که خودشان دستی بر ساز دارند را کنار بگذاریم؛ شاید بیشتر مردم تفاوت فلوت و پیانو یا تار و سه تار را تشخیص نمی دهند و در واقع گناهی هم ندارند چون این سازها را ندیده اند. هنگامی که شما خوراک جامعه را یک خوراک دست پائین می گیرید به طور حتم سطح سلیقه مردم پائین می آید. مردم از کجا بدانند که چیز خوب چیست؟! باید موسیقی خوب را به آنها داد. در زمان ما بهترین موسیقی ها از رادیو و تلویزیون پخش می شد و بهترین افراد بودند که آهنگسازی می کردند. در واقع هر کسی نمی توانست بدون تخصص وارد این کار شود. البته این سخن من در این جا ربطی به کاباره و کافه ندارد، از جایی سخن می گویم که جای عرضه موسیقی با ارزش بود و نوازندگان خوب می آمدند و آثارشان را اجرا می کردند. البته اکنون نیز موسیقی های خوب و قدرتمند شنیده می شود.