تعریف شعر متعهد در دوره های مختلف همواره مورد مناقشه و اختلاف بوده است. گاه این طور تصور می شود که شاعر باید در قبال دولت ها متعهد باشد و حتما باید صدا و چهره اش از رسانه ها پخش شود. این در صورتی است که شعر متعهد لزوما به معنی شعر مورد تایید سیاستمردان و دولتمردان نیست چراکه سیاست، موجی است که همواره با تغییر و تحول همراه است و روند ثابتی ندارد. «انسان» مفهوم ثابت و متعالی ای است که شعر متعهد تنها در قبال آن متعهد است و تحت تاثیر آمد و شد هیچ دولتی قرار ندارد. شاعران دوره مشروطه در دوره خودشان یک موج شعری ایجاد کردند و کم و بیش طرفدارانی نیز داشتند اما هم اکنون می بینیم آثار شاعران این دوره فاقد بار ادبی لازم برای خواندن هستند ولی شعر بزرگانی چون سعدی و شهریار تا همیشه تاریخ زنده هستند و تعهدشان در قبال انسان و مفاهیم انسانی محرز است. هنرمند و شاعر همواره با در نظر گرفتن دو «وضعیت موجود» و «وضعیت موعود» سعی می کند وضعیت موعود ایده آل را در شعر خود مطرح کند و طبیعی است که چنین وضعیت ایده آلی دست نیافتنی است اما با این حال، روح اعتراض خاموش شدنی نیست. رسانه های صوتی و تصویری و کاغذی هیچ گاه نتوانسته اند شعرهایی را که روح اعتراض در خود نهفته دارند، منعکس کنند و در همین راستا خیلی از آثاری که از بزرگانی چون اخوان و فروغ در حافظه تاریخی مردم ثبت شده اند، هرگز نتوانسته اند به رادیو و تلویزیون راه پیدا کنند. هر چه شعر متعهدتر و اصیل تر باشد و تعهد خود را به روح انسانی ثابت کند، انتشارش با مشکل بیشتری مواجه می شود و به همان میزان پخش و نشرش مستلزم ریسک بیشتری است.| ایسنا|