آمارها حرف هایی برای گفتن دارند، از جمله اینکه حجم قابل توجهی از قتل های کشور به وسیله سلاح سرد به وقوع می پیوندد. اما جز آمارها بخش های دیگری هم هست: نزاع ها هم هستند.

برخی از این نظریه دفاع می کنند که اگر سلاح سرد در دسترس افراد نبود یا کمتر و کمتر بود، آن وقت دیگر در نزاع ها هم کمتر شاهد وقوع جنایتی از نوع سلب حیات دیگری بودیم.

اما باز هم این همه ماجرا نیست. تیغ جراحی و چاقوی آشپزخانه جزو «تیزی» های قهار عرصه سلاح ها به شمار می روند. اما جراحی و درمان آدم ها کجا و جنایت کجا؟ آشپزی و انجام امور خانه کجا و تهدید و ارعاب با سلاح سرد کجا؟ اما حتی اگر سلاح سرد را هم به کل از بازارها حذف کنیم، آن لحظه که فکر سلاح و استفاده از آن را درمان نکرده باشیم، چگونه می توانیم کاهش خشونت را در سر بپرورانیم و اجرایی اش کنیم.