اینکه گفته شود شاعران جوان ما عطش انتشار شعر و معرفی خود را دارند هم دارای تعبیر مثبتی است و هم تعبیر منفی که البته تعبیر مثبت آن بیش از منفی اش است. هرگاه شاعر جوان به این باور برسد که باید از دیروز خودش فاصله بگیرد، بدون شک فردای بهتری در انتظار او خواهد بود. جوان امروز وقتی شعر خود را در اختیار مخاطبش قرار می دهد، در واقع از همین دیروز جدا شده و به فکر فردای بهتری است و شتابزدگی از این حیث امر مثبتی می تواند قلمداد شود. اینکه فکر کنیم شعر جوان امروز شتابزده است، اشتباه است. شاعران جوان امروز اگر شتاب نکنند از نسل و جامعه خود عقب می مانند. نباید اندیشید که شتابزدگی در شعر جوان معاصر، حتی اگر آن را بپذیریم، آسیب زننده است چراکه هنر اساسا مساله آسیب پذیری نیست که فکر کنیم ممکن است به آن از وادی شتاب آسیبی برسد البته وقتی می گوییم هنر باید هنر به معنای واقعی کلمه باشد. گاهی این روزها هر نوع بی هنری را هم هنر می نامند و فکر می کنیم می توانیم به راحتی نمونه آن را هم ارائه بدهیم.

هنر و شعر، خود مدافع خودش است. شتاب در این میان اصلامساله یی نیست. زمان و زمانه ما در حال دویدن است و مگر می شود که شاعر امروز در این فضا شتاب نکند. نسل من و پیش از من می توانسته در بسترزمان راحت بخوابد و استراحت کند، اما شاعر جوان امروز با جامعه یی روبه رو است که اگر چشم بر هم بگذارد به سرعت از او عبور می کند. به نظر من شتاب شاعران جوان در تولید اثر و ارائه آن موضوعی است که باید درباره اش به آنها تبریک گفت چرا که به وسیله آن از زمانه خود جدا نمی مانند. |مهر|