«باید دیگری بود تا از عبث جست: باید همواره دیگری بود و این دیگری بودن و با دیگری هماره دیگر شدن موهبت دیریاب رمان است برای انسان.»

این جمله شگرف و شگفت دکتر بهزاد برکت در مقدمه کتاب «چشم» اثر ولادیمیر ناباکف گویای تمام حقیقت لذتی است که آدمی از خواندن هرگونه ادبیات داستانی درمی یابد: لذتی دل خوش داشتنی.

در چشیدن طعم مطبوع رمان بعضی مردمان در این گیتی پهناور بر بعضی دیگر پیشی گرفته اند. رمان، این اتفاق خوشایند حوزه ادبیات، نزد مردمان کانادا جایگاه ویژه یی دارد: مردمانی که متوسط مطالعه کتاب در میان شان طی یک هفته حدود چهار ساعت و نیم تخمین زده شده است، چنان اشتیاق فراوانی نسبت به ادبیات داستانی دارند که اگر مدعی شویم در دنیا بی رقیب هستند نیز پربیراه نگفته ایم.