در روز پنجم ماه مبارک رمضان این دعا را زمزمه می کنیم: «خدایا در این روز مرا از آمرزش جویان درگاهت و از بندگان شایسته و فرمانبردارت و از دوستان نزدیکت قرار ده، به حق مهربانی ات ای مهربان ترین مهربانان.»

رسول خدا از هیچ مجلسی برنمی خاست مگر این که بیست و پنج مرتبه استغفار می کرد. استغفار آثار زیادی دارد که از جمله آنها زیاد شدن رزق و روزی است، چنانچه در قرآن کریم می فرماید: استغفار کنید و سپس توبه نمایید تا باران رحمت الهی برشما ببارد و برای رفع غم و اندوه نیز استغفار کارگشاست.

منتهی استغفار و طلب مغفرت فقط گفتن لفظ بدون عمل نیست بلکه استغفار باید با توبه همراه باشد، عزم جدی بر ترک گناه و ترک گناه و جبران و اصلاح گذشته و بعد گفتن استغفار. در فراز دیگر دعا می گوییم: خدایا مرا در این روز از عباد صالح و فرمانبردارت قرار بده؛ همه، بنده خدا هستند ولی برخی بندگان خاص الهی هستند، بندگانی که خداوند آنها را «عبادی» یا «عبادالرحمان» یا «عبادصالحین» خطاب کرده است و در اینجا از خداوند می خواهیم که ما را جزو عباد صالحین که فرمانبردار خدا هستند، قرار بدهد که مقام خاصان درگاه الهی است.

و خدایا مرا در این روز از اولیای مقرب درگاهت قرار بده. اولیای الهی طبق روایات کسانی هستند که مرگ را همیشه آرزومندند و مرگ را همیشه جلوی چشمان خویش می بینند و بنابه فرموده قرآن ترسی ندارند و هرگز اندوهگین نمی شوند. و خدایا همه اینها را به رافت و رحمت واسعه خود به من عنایت کن که بالاترین رحمت ها برای توست.