1- واقعا برای امیررضا خادم به دلیل ناکامی در کنگره فیلاو نشست انتخابات هیات رییسه فدراسیون جهانی متاسفم، چراکه خادم در شرایطی راهی لندن شد که فدراسیون کشتی کشورمان به هیچ وجه رایزنی های لازم را برای موفقیت او انجام نداده بود. متاسفانه این ناکامی زمانی تلخ تر شد که کشتی ایران در دیپلماسی جهانی مقهور متولیان ورزش قطر شد: کشوری که نه تنها در عرصه کشتی آسیا و جهان حرفی برای گفتن ندارد، بلکه در رشته های دیگر هم به پای ورزشکاران ایرانی نمی رسد.

2- هیچ اقدام سازنده یی برای رای آوردن امیرخادم از سوی فدراسیون کشتی صورت نگرفت و مسوولان حتی برای اعزام او هم با اما و اگرهای مختلفی همراه بودند! کسب کرسی در فدراسیون جهانی کشتی یا به سرمایه گذاری های کلان نیاز دارد یا به رایزنی و دیپلماسی قوی که با کمال تاسف ما در هر دو مورد ضعف شدیدی داریم!

3- همواره از عدم حضور نمایندگان ایرانی در سیستم اجرایی و مدیریتی فیلاضربه خورده ایم. ما در رقابت های جهانی و المپیک قبلی بارها شاهد ناداوری و نفوذ حریفان بودیم اما به دلیل عدم برخورداری از کرسی در هیات رییسه فیلانتوانسته ایم به حق مان برسیم. ناکامی عباس جدیدی، امیررضا خادم، محمد طلایی، علیرضا حیدری و... در المپیک های قبلی، گوشه یی از ناکارآمدی فدراسیون کشتی ما در سطوح جهانی بود و ضربه سنگینی به مدال آوری کشتی ما زد.

4- به هر حال این فرصت طلایی نیز به سادگی از دست رفت و باید دوباره در انتظار بمانیم که آیا شانسی برای ورود به عرصه مدیریت کشتی دنیا پیدا می کنیم یا خیر! فقط امیدوارم آتش این ضعف و کاستی، دامن بچه های ما در المپیک لندن را نگیرد، چراکه حریفان قدیمی و دیرینه ما همواره درصدد متوقف کردن چرخ کشتی ایران هستند.