مراسم بزرگداشت زنده یاد محمد فراهانی آخرین بازمانده نقاشی قهوه خانه ای و خیالی سازی 19 مردادماه در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در ابتدای این مراسم، هادی صیف- هنرمند عرصه تجسمی و پژوهشگر- در سخنانی گفت: چرا هنرمندان تجسمی آنقدر دچار بی اعتنایی شده و نادیده گرفته می شوند، ما که ملتی با پیشینه تاریخی در عرصه فرهنگ و هنر جهان هستیم، پس این بی اعتنایی ها از کجا نشات می گیرد؟ وی درباره ویژگی نقاشان قهوه خانه ای توضیح داد: در آن زمان به جای سلاطین و صاحبان زر و زور مردم کوچه و بازار بودند که مخلصانه عاشق این نقاشان قهوه خانه ای بودند. جذب شاگرد از سوی این هنرمندان در واقع جذب دل های عاشق بود. یکی از همین شاگردان، محمد فراهانی یتیمی بی پناه بود که در کودکی با از دست دادن پدر و مادرش نزد عمه اش زندگی می کرد که شوهر عمه او دوره گردی درویش بود. زمانی رسید که نقاشی قهوه خانه رو به اتمام بود و بعضی از بزرگان می گفتند باید محمد بچه درویش را پیدا کنیم اگر نه نیمی از مکتب ما ناقص خواهد بود. صیف در پایان سخنانش تاکید کرد: باید برگزاری این مجالس ترحیم را کنار بگذاریم. سعی کنیم از زند ه ها یاد کنیم چرا که آنها حتی اگر سکوت هم می کنند، انتظار یک خسته نباشی را دارند؛ اجازه بدهید که بگوییم مکتب نقاشی قهوه خانه هنوز از بین نرفته است.