با پیروزی انقلاب اسلامی ایران سفارت رژیم اشغالگر قدس در تهران تعطیل و سفارت فلسطین جایگزین آن شد، لذا از همان ابتدا مسئله فلسطین جایگاه ویژه ای در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پیدا کرد. امام خمینی(ره) آخرین جمعه ماه رمضان را «روز قدس» اعلام نمود و از دیدگاه ایشان تاسیس دولت اسرائیل، توطئه امپریالیستی برای غارت و چپاول منابع سرشار منطقه خاورمیانه بوده است. حضرت امام خمینی(ره) مکررا خطر توسعه طلبی اسرائیل از نیل تا فرات را گوشزد می نمودند و مسلمین را به اتحاد برای براندازی اسرائیل غاصب ترغیب می کردند.

اکنون با گذشت 30 سال از پیروزی انقلاب اسلامی جایگاه فلسطین در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران تغییر نکرده و جمهوری اسلامی ایران بر دامنه حمایت های خود از مردم مظلوم فلسطین افزوده است.

شاید این سئوال مطرح باشد که چرا جمهوری اسلامی ایران از مردم مظلوم فلسطین حمایت می نماید و در این مسیر هزینه هایی را بر خود تحمیل می کند. برای پاسخ به این سئوال باید از دو جنبه به این مسئله نگریست: از دیدگاه دینی و از منظر انسان دوستانه. شایسته نیست انقلاب اسلامی ایران که داعیه ی حمایت از مستضعفان جهان و مظلومان عالم را فریاد می زند در برابر تجاوزگری ها، اشغال و کشتار مردم مظلوم فلسطین از طریق رژیم اشغالگر قدس سکوت کند.

چگونه یک انقلاب بزرگ اسلامی می تواند داعیه عدالت گستری داشته باشد، ولی در مقابل ظلم آشکار عده ای متجاوز سکوت کند؟! این سکوت چگونه می تواند با مبانی ارزشی این انقلاب سازگار باشد؟ به علاوه از جنبه واقع گرایی و کسب قدرت و منفعت می توان حمایت جمهوری اسلامی ایران از گروه های فلسطینی را این گونه تحلیل کرد که حمایت از جنبش های ضدهژمونیک، مطابق نظریات اقتصادی روابط بین الملل می تواند به قدرت هایی که خواهان تغییر وضع موجود هستند کمک کند.

گروه های جهادی در فلسطین عمق استراتژیک جمهوری اسلامی ایران می باشند که می توانند تهدیدات علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را مهار نمایند یا آن را کاهش دهند.

کتاب کتاب «جایگاه فلسطین در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران» نوشته احمد فریدونی و نسیبه شهبازی، ضمن پاسخگویی به پرسشهای فوق به بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی در قبال مسئله فلسطین پرداخته است.این کتاب در تیرماه 1391 با 252 صفحه، توسط انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است.