تصویری از زلزله رهایم نمی کند: تصویری که با خود تجسمی تلخ را به همراه می آورد که جز نوشتن چاره یی نیست: چون اگر این تصور را برای کسی تعریف کنم که مادرم باشد یا کسی دیگر به سنگدلی متهم می شوم: به اینکه چطور این تصور دلخراشی می توانم داشته باشم؟

دو خواهری دارم که با هم سال هاست در خانه مان اتاق مشترکی دارند: شاید از وقتی که خواهر دوم به دنیا آمد و اتاقی خواست. همیشه صدای خنده شان در خانه بلند است: بارها و بارها در آغوش کشیدن شان را دیده ام: بارها و بارها دیده ام که کنار هم به خواب رفته اند... بارها پچ پچ هایشان را شنیده ام و هر بار که این عکس را دیده ام با خودم بی آنکه بخواهم آنها را تصور