تحقیقات نشان می دهد، توسعه و پیشرفت، نیاز به محیط نو و انسان نو دارد، انسانی که نسبت به گذشته خود دچار تحول شده باشد، لذا چنین انسان متحولی است که می تواند، محور توسعه قرار گیرد.تاریخ تجربی توسعه، بیانگر این واقعیت است که توسعه در جوامعی رخ داده و یا رخ می دهد که انسان های آن جامعه از باورها، ارزش ها، نهادها و کردارهای هم راستا با آرمان ها، هنجارها، و اهداف الگوی توسعه متعارف و به عبارتی پیش برنده برخوردار باشند.این باور قطعی نیز از اینجا منشا می گیرد که تحقیقات و مطالعات نیز نشان می دهد، توسعه و پیشرفت، نیاز به محیط نو و انسان نو دارد، انسانی که نسبت به گذشته خود دچار تحول شده باشد، لذا چنین انسان متحولی است که می تواند، محور توسعه قرار گیرد. در ادامه مباحث گذشته، به صفت وظیفه شناسی انسان توسعه محور می پردازیم.هدف از آفرینش انسان این است که با انتخاب راه صحیح و طی کردن صراط مستقیم به مقام قرب الهی نایل شود و این میسر نیست، مگر اینکه به دعوت حق، لبیک گوید و با بهره گیری از تعالیم روشنگر وحی، نیک و بد را بازشناخته و پس از آشنایی با وظایف و مسئولیت های خویش در عمل به آن کمر همت ببندد.مسئولیت در لغت به معنای موظف بودن و یا متعهد بودن به انجام امری می باشد. وظیفه به آن چیزی اطلاق می شود که شرعا یا عرفا برعهده کسی باشد. تکلیف به معنای بار کردن کاری سخت توام با رنج، بر کسی می باشد. تعهد به معنای گردن گرفتن کاری و همچنین عهد و پیمان بستن نیز آمده است. حق در این مبحث به معنای سهم و نصیب می باشد. هر یک از این واژه ها به نوعی با یکدیگر ملازم می باشند. به عنوان نمونه تا وظیفه ای بر دوش کسی نباشد، مسئولیتی در قبال انجام دادن یا ندادن آن نخواهد داشت و در مورد آن بازخواست نخواهد شد.واژه تکلیف نیز با مسئولیت و وظیفه ملازم است؛ چرا که در هر سه مورد چیزی برعهده شخص می باشد که اجرای آن لازم و واجب است. واژه تعهد نیز با سه واژه اخیر در ارتباط است؛ چرا که در هر حال فرد متعهد، موظف و مکلف است آنچه را که به آن تعهد داده است به انجام برساند و در این مورد مسئول می باشد.