قسمت دوم

از جمله مباحث مهمی که از چند دهه گذشته و بویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی‎ ‎در ایران (به عنوان یک حکومت دینی) و نیز در جهان مطرح گردید، موضوع جمعیت و کنترل باروری و موالید در میان‎ ‎مسلمانان بوده است. این موضوع از آن روی اهمیت بیشتری پیدا می کند که به بحث کنترل‎ ‎جمعیت از نگاه دینی و فقهی چه در سطح خرد و چه‎ ‎در سطح کلان (پذیرفتن اصل سیاست های جمعیتی از سوی دولت های مسلمان و حکومت دینی) می پردازد. در مطالعه تاریخ جمعیت شناسی، همه ادیان الهی، بویژه دین اسلام را‎ ‎طرفدار افزایش جمعیت و مشوق فرزندآوری زیاد قلمداد می کنند. حال باتوجه به این‎ ‎نگرش، چگونه می توان اصل سیاست های جمعیتی و کنترل موالید را در این جوامع پذیرفت و‎ ‎یا دستکم درباره آن بحث کرد؟(1)