به قول یک مهندس ژاپنی: «این زلزله نیست که آدم ها را از بین می برد، بلکه این ساخت وسازهای ناامن هستند که قصه آدم ها را پایان می دهد.» زمین در گوشه ای از این خاک، لرزید، -باز- و سازه های ناامن، ویرانی ساختند، دوباره. و این ویرانی، دل های بسیاری را فارغ از مرزها و مرزداران، به درد آورد (شاید خیلی بیشتر از مرگ مادر محترم رییس جمهور کشوری دور در گوشه ای از این کره خاک).... اما انگار در شعاع هایی از این دردها و تخریب ها، حافظه هایی هم لرزید و به یادمان آورد، ما مردمان، بی دعوت و بی ریا و بی توجه به هر «حال»ی که داریم و هر آنچه که نداریم، همدل و هم قصه می شویم با غصه داران و به این خصلت نیکو، شهره