نه امتیاز از سه مسابقه اخیر. این حاصل دسترنج یک تیم بااراده و یک مربی همیشه امیدوار و پرکار است. برای پیکان همه چیز به بدترین شکل ممکن کلید خورد. فصل ناامید کننده آنها از خانه سابق ویسی شروع شد: قم. آنها پس از شکست سنگین و ناباورانه در ورزشگاه یادگار امام برابر صبای قم که حساسیت های ویژه یی هم در خود داشت، تساوی خانگی با تراکتورسازی و دریافت پنج گل از داماش در رشت، از بازی با گهر بازگشت خود را آغاز کردند. دریافت 10 گل در سه بازی ابتدای فصل برای خط دفاع پیکان آماری فاجعه بار بود و در این شرایط، کارشناسان در انتظار تداوم نتایج ضعیف پیکان و حرکت پیکان به انتهای جدول بودند. در این میان، عبدالله ویسی در روزهای تلخ پیکان انتقادات بی غرض و با غرض برخی منتقدان را تحمل کرد و با حمایت همه جانبه از تیمش همگان را به شکیبایی برای دیدن روزهای شیرین پیکان دعوت کرد. ورق خیلی زود برگشت. آنها با پیروزی برابر گهر، موفقیت های خود را آغاز کردند و سپس دو تیم گردن کلفت لیگ را از پیش رو برداشتند. پیروزی برابر نفت تهران و سپاهان ، دو تیم آماده لیگ نمی تواند اتفاقی باشد و نشان می دهد که بازیکنان پیکان، پاسخ اعتماد و اعتقاد مربی خود را داده اند. پیکان در راه یاد گرفتن روش پیروزی و کمتر گل خوردن است. این موضوع، علاوه بر ارزش های فنی، موجب افزایش سطح روانی تیم و طرد تفکر ضعف و شکست از مجموعه پیکان است. با این اوصاف ویسی که همواره از ایمان به تیمش و خروج ابرهای سیاه از فراز خانه پیکان سخن می گفت، فعلانشان داده موفقیت های وی نه به صبا وابسته بوده و نه به هیچ عامل خارجی دیگر. ویسی همان مربی صاف و ساده فوتبال ایران است که باید به احترام صداقت و درستی اش و البته توانایی های فنی وی که بتدریج برای اهالی فوتبال نمایان تر می شود ایستاد و کف زد.