به اعتقاد من تمام فیلم های اجتماعی که به مسائل و مشکلات مردم در زمان جنگ می پردازند می توانند به عنوان فیلم های دفاع مقدسی مطرح شوند. به عنوان نمونه فیلم هایی مثل «باشو غریبه کوچک» یا «از کرخه تا راین» نمونه هایی از فیلم های اجتماعی است که در گونه سینمای دفاع مقدس تعریف می شوند. از همین رو هراندازه که این فیلم ها هنرمندانه تر و باظرافت و دقت نظر بیشتری ساخته شود و فیلمنامه بهتری داشته باشند می توانند کمک بیشتری به جذب مخاطب داشته باشند.

به گمان من همیشه فیلم های که حرف کلی داشتند و تاریخ مصرف ندارند، بسیار تاثیرگذارترند و همیشه می توان آنها را دید و لذت برد. به ویژه هرچه کوتاه تر باشند و یک راست سراغ حرف اصلی بروند موفق تر جلوه خواهند کرد ولی فیلم هایی که برای تاریخ مشخصی است ممکن است در آن برهه زمانی خیلی سر و صدا کنند و شور عمومی را برانگیزند اما هیچ وقت ماندگار نیستند و با گذشت زمان تمایل به دیدن آنها کم می شود و از بین می رود.

کشورهایی با سینماهای موفق به این المان توجه زیادی دارند. مثلاهنوز هم فیلم های بسیاری درباره موضوع قدیمی جنگ جهانی دوم ساخته می شود که هم جذابیت های عمومی دارد و هم خوب می فروشد. فیلم های دفاع مقدس ما هم اگر بدون ظاهرسازی باشد و واقعیت و جوهره هشت سال دفاع دلاورانه هموطنان مان را مطرح کند و مشکلات رزمنده ها و خانواده هایشان را در آن سال ها به تصویر بکشد، قطعا دیدنی خواهد شد.| مهر|