پرداختن به سینمای فرامرزی آن هم با موضوع مقاومت یا بیداری اسلامی به عنوان ایده اولیه برای تولیدات بین المللی خوب است اما قبل از آن باید به سینمای پرفراز و نشیب داخل سروسامان بدهیم و مشکلات ریز و درشت فیلم ها از مرحله پیش تولید تا به ویژه مرحله اکران را به استانداردهای لازم برسانیم، بعد می توانیم به سینمای سایر کشورها و سینمای فرامرزی هم با تولیدات مطلوب نفوذ کنیم.

سینمای دفاع مقدس به لحاظ کمیتی در شروع توفانی اما با کیفیت نه چندان مطلوب آغاز به کار کرد و تمام سینماگران و مسوولان فکر می کردند این سینما رو به رشد است و به جایی خواهد رفت که شایسته این ژانر و ارزش های نمادین دفاع مقدس است چراکه این سینما اگر اصولی و با نگاهی عمیق پرداخته شود مردم را همراه خود خواهد کرد، اتفاقی که تا به امروز کمتر افتاده است. متاسفانه امروز، مخاطب با تولیدات سینمای دفاع مقدس ارتباط برقرار نمی کنند چراکه قهرمان های فیلم های ما خیلی کلیشه یی، یک سویه، بدون دغدغه های اجتماعی و خانوادگی و از دسترس عامه مردم دور هستند و قطعا اثری که بر مخاطب تاثیر نگذارد اثر مطلوبی نیست. در سینمای دفاع مقدس با وجود اینکه پیش می رویم اما رویه های ساخت فیلم ها رو به عقب هستند و اصولادر این ژانر تولید فکر وخلاقیت معنا ندارد و با نگاه های سطحی و متفاوت به سینمای دفاع مقدس که مهم ترین و ارزشی ترین سینماست، لطمه می زنیم. ما باید بپذیریم که آثار ناشی از جنگ در زندگی روزمره مردم تاثیر مستقیم داشته و هیچ گاه، تبعات جنگ را چه خوب و چه بد تفسیر و آسیب شناسی نکرده ایم تا بتوانیم برای هنر سینما که ماندگاری دفاع مقدس و ارزش های آن را به خوبی می تواند تضمین کند، برنامه ریزی مخاطب پسندی داشته باشیم. | ایلنا|