هنوز از پله های ورودی ایستگاه مترو وارد نشده ام که صدای ساز باعث می شود گوش هایم را تیز تر کنم، کمی جلوتر بالای پله ها و قبل از گیت های ورودی ایستگاه مترو، پسری جوان روی زمین نشسته و مضراب های سنتورش را هنرمندانه روی سیم های کوک شده ساز می کوبد، و نوای ساز در فضای سرعت زده مترو می پیچد. قاب سنتور را هم جلوی پایش گذاشته تا اگر کسی قدردان هنرنمایی اش بود، وقتی با سرعتی بی دلیل از کنارش عبور می کند، مبلغی داخل قاب ساز بیندازد و در میان انبوه جمعیت ناپدید شود، می گوید: «کم پیش میاد کسی بایسته و گوش کنه، بیشتر مردم یه پولی داخل این جعبه میندازن و سریع