با هزاران شوق و ذوق بار سفر می بندند و راهی جاده می شوند. تعطیلات است و هر خانواده ای مقداری وسایل سفر روی باربند ماشینش می گذارد و تخت گاز راه می افتد و اکثرا هم ترجیح می دهند با وسیله نقلیه شخصی به مسافرت بروند. به یکباره حجم زیادی از خودروها در جاده های باریک و کم عرض سرازیرمی شوند. راننده عصبی و کم طاقت ساعتها پشت ترافیک معطل مانده طاقتش تاب می شود، سبقت غیرمجاز می گیرد، گاهی در فرصت کوتاهی لایی می کشد و به شانه خاکی جاده می زند، کنترل فرمان از دستش خارج و ناگهان خودرو واژگون می شود و صدای یا ابوالفضل(ع) در میان جیغ و داد بچه ها گم می شود... چشم که باز می کند فقط خودش را روی تخت بیمارستان می بیند و چشمهای گریان اقوام که به دورش حلقه زده و لباس مشکی برتن کرده اند!