سینمای ایران در حالی رسیدن به سینمای ملی و آرمانی را به عنوان یک افق و هدف درنظر دارد که امروز بیش از هر زمان دیگری درگیر حواشی، اختلافات و تضادها است. افرادی که اخبار و وقایع مربوط به حوزه سینما را دنبال می کنند به خوبی با عمق این مسئله آشنا هستند. روزی نیست که یک مسئله عجیب و جنجالی- با کیفیتی سطحی و نازل- یا دعوا و مناقشه ای بین دو نهاد یا گروه و اتحادیه اتفاق نیفتد.

این مسائل را باید یکی از برآیندهای مشکلات تاریخی و اساسی این عرصه دانست؛ مشکلاتی که تنها مربوط به زمان کنونی نیستند. آنچه اکنون به عنوان «سینمای ایران» چه در قالب فیلم هایی که ساخته و به نمایش درمی آید و چه به شکل اصناف و جمعیت های سینمایی، حاصل افزون بر یک قرن فعالیت سینما در کشورمان است؛ سابقه ای که بیش از زیبایی و نیکی و فایده، ضرر و تخریب و زشتی را به همراه داشته است.