به اعتقاد من در حال حاضر در دوران کم صدایی موسیقی به سر می بریم و درست به دلیل همین کم صدایی است که انواع موسیقی نامناسب از افرادی اتفاقا غیرموسیقایی خوانده می شود و متاسفانه در سطح وسیع هم منتشر می شود. این در حالی است که اگر رونق در هنر موسیقی وجود داشته باشد آثار سخیفی از این دست که اعتقادهای مردم را نشانه گرفته است از اهمیت و اعتبار خارج می شود. موسیقی ما در طول سال های گذشته دچار رکود شده است و فضای ارائه آثار ارزشمند از سوی هنرمندان موسیقی وجود ندارد و متاسفانه با هر یک از هنرمندان که صحبت می کنم از شرایط اجرای کنسرت، تولید و پخش آلبوم های موسیقایی گله مند هستند. این در حالی است که هنر موسیقی زبان بین المللی است که افکار و اندیشه ها در قالب این زبان ملودیک شنیده می شود اما نکته تاسف بار این است که کارکرد این زبان جهانی به باور عمومی تبدیل نشده و هنوز بر اصل موجودیت این هنر ارزشمند مساله وجود دارد و در نتیجه همین بلاتکلیفی است که سازمان های مختلف فرهنگی به شکل موازی فعالیت می کنند بدون اینکه خروجی این فعالیت در جهت فرهنگ سازی را مد نظر داشته باشند. در طول سال های متمادی که از انقلاب اسلامی می گذرد جز قطعه «محمد» فرهاد مهراد و تعداد انگشت شمار دیگری از آثار شاخص موسیقایی ویژه اهل بیت، انصافا چه کار شایسته یی در این خصوص انجام شده که در ذهن مردم ماندگار و طی سال های مختلف به زمزمه تبدیل شده باشد. خب طبیعی است که به دنبال چنین کم کاری هایی آثار ناشایست از این دست فرصت عرض اندام پیدا می کند. | مهر|