مهم ترین کسانی که مستقیما در تربیت کودک نقش دارند پدر و مادر هستند و با اینکه تایید می کنم هم سن و سالان کودک، و معلم ها و عوامل کادر مدرسه یی که کودک در آن تحصیل می کند نقش بسزایی در تربیت دارند ولی این عوامل حتی اندکی از تاثیر نقش پدر و مادر کم نمی کند و اصولا90 درصد تربیت و خوب یا بد شدن کودک برمی گردد به اولاخوب یا بد بودن والدین، ثانیا طریقه انتقال آن اخلاق ها. اگر پدر و مادر افراد سالم و موجهی از لحاظ جامعه باشند می توانند بستر مناسبی را برای رشد کودک شان فراهم کنند و او را به کمال برسانند و با حفظ و نگهداری ارزش های درست زمینه پیشرفت او را ایجاد کنند و در مقابل هم اگر این پدر و مادر ضد یکسری ارزش ها باشند و از باورهای سالم برخوردار نباشند، فرزندان هم دچار دوگانگی شده و رفتارهایی غیرنرمال می کنند و گاه به بزهکاری روی می آورند. بحث دیگری که به پرورش کودکان بزهکار دامن می زند آن است که برای کودک ناکامی ایجاد کنیم، معمولافرد با دیدن ناکامی دچار یاس، ناامیدی و تخریب شخصیتی می شود و احتمال آنکه به انجام جرم پناه ببرد تا از آن طریق ناراحتی ها و عقده های روانی خود را تخلیه کند زیاد است. ولی این به آن معنی نیست که کار آن دسته افرادی را که به محض مشاهده ناکامی ها در زندگی به جرم و بزهکاری روی می آورند، توجیه کنیم زیرا ناکامی عاملی است که در زندگی همه ما وجود دارد و ممکن است هر روز برایمان اتفاق بیفتد. ناکامی یعنی فردی به خواسته درونی خود نرسد و قادر به ارضای نیاز های روانی خود نباشد ولی این موضوع که هر کس ناکامی ببیند باید به جرم پناه بیاورد، باید این گونه اصلاح شود که اگر آن ناکامی ها اتفاق هایی صحیح، خوب و بهنجار باشد، نرسیدن به آن می تواند ناکامی ایجاد کند و اساسا نمی توانیم به هر آنچه می خواهیم برسیم. پس اگر فردی ناکام شود، در صورتی که الگوی سالم تربیتی نداشته باشد و آن الگو ها بر خلاف ارزش ها باشد، برای فرد ایجاد تعارض می کند.

روانشناس و استاد دانشگاه*