1- روزهایی که «مجلس» بیشترین فاصله را از «احمدی نژاد» گرفته، رایزنی «وزیر ورزش» با نماینده های مجلس تا پشت میکروفن «استیضاح» ادامه پیدا کرد: امضاها یکی پس از یکی جا خالی کردند تا وزیر «وزیر» باقی بماند. حالاشاید «احمدی نژاد» این کلمه عبور سحرآمیز را، برای ردشدن از سد مجلس، از وزیر ورزش بگیرد تا «طرح سوال» از رییس جمهور «بی جواب» نماند.

2- علی کفاشیان باز هم ثابت کرد که «متخصص» برگزاری هر نوع «مجمع» با ضمانت صددرصدی نتیجه دلخواه است. فرقی نمی کند در مقام انتخاب باشد یا منتخب، او مهندسی چیدمان را در بسته بندی «لبخند» طوری طراحی و اجرا می کند که حتی «آرای مخدوش ثابت شده» هم قدرتی برای از سکه انداختن «انتخابات» هیات فوتبال فارس ندارند. البته او فقط همین یک «هنر» را دارد.

3- «مهدی تاج» می گوید با اصرار «رویانیان» به پرسپولیس آمدم. باور اینکه تاج برای حضور در صحنه فوتبال بی میل باشد سخت است. او که چند سال گذشته را با رویای ریاست فدراسیون گذراند، تصور نمی کرد با تبدیل «سازمان» ورزش به «وزارتخانه»، صندلی ریاست فوتبال چنان استراتژیک شود که او از بازی بیرون بماند. حالاتاج خوابی را که برای «کفاشیان دوره اول» می دید، برای رویانیان می بیند.

4- «قلم های بی آبرو» اثری متفاوت از امیر قلعه نویی. امیر برای توصیف دشمنان فرضی استقلال، یک بار دیگر به روزنامه نگاران منتقدش «توهین» کرد. او که این بار حواسش به جریمه پنج میلیونی توهین های قبلی هم بود، به جای تشریح «نطفه» و «لقمه» نویسند ه های ورزشی، قلم هایشان را «بی آبرو» کرد. امیر را دوستانی بد عادت کرده اند که «به اسم خبرنگار!» دور قاب او، انواع «بادمجان» را می چینند.

5- چهار روز به مسابقه «ایران - کره» وقت هست و بر اساس فرضیه همگانی این بار مسابقه «تیم ملی» از «سیمای ملی» پخش درست! و مستقیم می شود. اما زهی خیال باطل. صدا و سیما همچنان بر مواضع قبلی خود باقی مانده و شرکت WSG هم که حق پخش انحصاری مسابقات را دارد، قیمتش «یک کلام» است. این همان تلویزیونی است که «5 فروردین 84» چنان یار دوازدهمی برای «تیم ‎ ملی» شد که «ازدحام!» تعدادی را به کشتن داد.