علی حاتمی در فیلم «حاجی واشنگتن» در به تصویر کشاندن خاطرات صدرالسلطنه موفق است اما از عهده توضیح بنیادین آن دوره برنمی آید، به خصوص که فیلم با ریتمی شتابزده به پایان می رسد و نقش سرخ پوست پناهنده به سفارت ایران درست جا نیفتاده است. با همه اینها ظرافت کار حاتمی، بازی خوب انتظامی و موسیقی درخور فیلم چشمگیر است.

این تذکر ضروری است که آن نوع مسلمانی که رجال عهد قاجار و از جمله صدرالسلطنه به آن تظاهر می کردند، پوسته یی است از اسلام واقعی و قطعا فاصله میان اسلام صدرالسلطنه ها و اسلام انقلابی (که اکنون در ایران شاهد حاکمیت آن هستیم) فاصله میان ارتجاع و انقلاب است.