اقتصاد پایه ریزی شده برمبنای طلای سیاه باعث شده ما در سیاستگذاری هایمان نادرست عمل کنیم. ذخایر نفت و گاز می توانست کمک شایانی به پیشرفت ما در اقتصاد داشته باشد. اما سیاست بد، تنبلی، بازدهی پایین، عدم توانایی در تولید علم و توسعه تکنولوژی، مهم ترین عوامل ضعف ما در اقتصاد است. کشوری که اقتصاد تولیدمحور را ساخته و آن را در کشور باب کرده، باید آن را به فارسی ترجمه کند. و در واقع این اصطلاح، اصطلاح درستی نیست. ما اقتصادی که فقط مصرف کننده کالاباشد، نداریم و تمام کشورهای دنیا در کنار مصرف، سعی می کنند تولید هم داشته باشند. ما تولیدات داریم، اما مقداری که تولید می کنیم، در مقایسه با منابعی که داریم، بسیار کم است. هم بهره وری سرمایه نیروی کار و هم بهره وری سیاست های مالی دولت پایین است. سیاست های پولی و مالی نادرست در کنار تحریم ها اجازه نمی دهند جامعه به درصد تولید مورد نظر نزدیک شود. در ماده 8 قانون هدفمند کردن یارانه ها، دولت مکلف به پرداخت 30 درصد خالص وجوه حاصل از اجرای طرح به موارد مرتبط با تقویت تولید و بهره وری انر ژی شده بود که این قانون اجرا نشد. این موضوع بنگاه های اقتصادی را با رکود تورمی مواجه کرد، به این معنا که قیمت ها بالامی رود و بالارفتن قیمت بنگاه ها منجر به کم شدن تولید آنها می شود. تمام مسائل ذکرشده باعث بالارفتن تورم و تاثیر آن بر زندگی کارگران و سایر اقشار جامعه می شود. افراد حقوق بگیر به این علت که درآمد ثابت دارند و قیمت ها روزبه روز افزایش پیدا می کند، در شرایط اقتصادی نامساعد موجود دچار مشکل شده اند. به عبارتی برخی سیاست های اقتصادی دولت در سال های گذشته اشتباه بوده است. دولت باید به جای هدفمند کردن یارانه ها، پول نفت را درست خرج و در بخش تولید سرمایه گذاری می کرد. دوم اینکه دولت از درآمدهای بالادر جامعه مالیات می گرفت. اگر از این افراد مالیات درست گرفته شود، نیازی به هدفمند کردن یارانه ها نیست. سومین راه اینکه دولت سیاست های اشتباه دیگر خود را هم اصلاح کند. مثلادر سیاست تجاری در حالی که در همه جای ایران و به اندازه کافی میوه قابل تولید است، دولت از خارج میوه وارد می کند که این سیاست اشتباه است. استاد دانشگاه علامه طباطبایی