خیابان شهید بهشتی، عباس آباد سابق، مملو از بنگاه های اتومبیل های لوکس و گران قیمت است: اتومبیل هایی که به تازگی از کمپانی وارد کشور کرده اند و هنوز پوشش پلاستیکی آن را باز نکرده اند. اغلب بنگاه داران که جوان نیز هستند با موبایل های خود مشغول حرف زدن با مشتریانی هستند که به دنبال ماشین های لوکسند. چند وقتی است که قضیه تحریم ها ذهن و ضمیر ایرانیان را به خود مشغول کرده و اغلب در این مورد به اظهارنظر مشغولند.

متاسفانه یکی از مسائل تحریم ها که کشور را با مشکل دچار کرد قضیه داروهای بیماری های خاص است که حتی مسوولان بنیاد بیماری های خاص لب به اعتراض گشودند و این عمل را غیرانسانی و غیرمنصفانه توصیف کردند. اما سخن بر سر این است که اگر بیماری از خیابان عباس آباد رد شود و این اتومبیل های گران قیمت را ببیند قطعا از خود می پرسد که چگونه است ماشین های چند صد میلیونی که برخی از آنها آینه بغل شان هم قیمت دیه یک نفر هست به راحتی وارد کشور می شوند و عده یی که مشخص نیست با چه پولی به چنین اموالی رسیدند می توانند این اتومبیل ها را تهیه کنند اما بیماران از تهیه دارو که به جان شان بسته است، محرومند. تهران آشفته و بی نظم که نظام طبقاتی آن به هم ریخته و معنای فرادست و فرودست بی معنی شده بر اساس چه نقشی در حال حرکت است. چگونه است که میلیاردها تومان برای قشری هزینه می شود و عده یی به سهولت در خیابان های تهران که در حال ساخت تونل ها و بزرگراه ها و... است، می توانند با ماشین های پورشه زردرنگ ویراژ دهند و آه حسرت را بر دل بینندگان بگذارند. راستی تحریم ها کی وضع شد؟ چه جوری بود؟ اصلاشما خبر دارید؟ وقتی که سقراط از مردمان شهرش می پرسید عدالت چیست هر کس یک تعریفی می داد که به هر چیزی شبیه بود الاعدالت. گویی عدالت در خیابان های تهران که ماشین های لوکس آن هر روز در حال افزایش است هیچ ربطی به دیگر شهروندان ندارد و هر کسی باید گلیم خود را از آب بیرون بکشد.