باغ! بیدار شو آن سرو روان می آید

باز هم کرب و بلاموج زنان می آید

گل شیپوری این دشت به آهنگ بلند

می زند داد که آن روح و روان می آید

منطق و فلسفه اش دادن جان بهر خداست

تاکند پاک تو از شک وگمان می آید

مرغ طبع همه دهر به دیدار حسین(ع)

از قفس رسته، دگر نغمه زنان می آید

این حسین(ع) است که از پرده اعصار و قرون

قامت افراشته بر پیر و جوان می آید

سوسن بسته دهان هست به یاد شهدا

غرق شور است و نوا تا به زبان می آید

آمده تفرقه را پاک کند خون شهید

چه شهیدی؟ که پی وحدت جان می آید