آلودگی هوای کشور به اوج خود رسید و تعطیلات رسمی دوروزه علاوه بر فضای پایتخت، بسیاری از استان های دیگر را نیز شامل شد. این در حالی است که بنا بر اعلام کارشناسان محیط زیست، تهران در سال 90 حتی یک روز هم هوای پاک را تجربه نکرده و آلاینده های بی شمار به ویژه ذرات ریز 5/2 میکرونی ملقب به ریزگرد ها، هوای بسیاری از استان های کشور را آکنده اند. مسوولان محترم سازمان محیط زیست نیز برخلاف بارها قول مساعد، همچنان برای جلوگیری از هجوم این ذرات ریز کشنده اقدامی صورت نداده اند. به نظر من برای مردم تعجب برانگیز است که این ذرات، پس از سال ها اینچنین با شدت به کشور به ویژه استان های غربی و جنوبی هجوم آورده و حتی به تهران نیز رسیده اند. در صورتی که این آلودگی قبل تر از این نیز وجود داشته اما کنترل می شده است. هجوم این ذرات علاوه بر منشا داخلی، یک منشا قوی خارجی نیز دارند و آن بیابان های عراق و کویت است که تا چند سال قبل به طور مرتب با قیرپاشی همراه بود. سال ها قبل ایران قراردادی با این کشور ها برای قیرپاشی داشت که اخیرا به پایان رسیده و مشکل هجوم ریزگردها را بار دیگر به گردن مردم افکنده. به نظر من نه تنها عوامل داخلی، بلکه بیابان های عراق نیز عامل اصلی بروز آلودگی هستند و باید فکری به حال این موضوع کرد.