تهدیدها درباره ابعاد سیاسی و نظامی سلاح های شیمیایی موجود در سوریه، معادله یی بسیار پیچیده را ایجاد کرده است. پیکان اتهام هاشاخه های متعددی دارد. به همین چند نمونه توجه کنید:

الف- دولت دمشق، مخالفان را با نام «تروریست ها» متهم به استفاده از سلاح های شیمیایی می کند.

ب- مخالفان اسد، حکومت را به استفاده از این سلاح ها متهم می کنند.

ج- هواداران حکومت، نسبت دادن چنین اتهام هایی به دولت اسد را سناریوهایی غربی و صهیونیستی می دانند.

و در نهایت ناظران بحران سوریه کاربرد سلاح های شیمیایی در سوریه از هر سو را مهم ترین نگرانی می دانند و این می تواند به «شتاب روند مداخله سیاسی و نظامی برای حل و فصل بحران داخلی سوریه» بینجامد. همه این نگرانی ها توجیه های لازم را در اختیار هر کدام از طرفین قرار داده تا شفاف تر از گذشته گام بردارند. برای نمونه هفته نامه «ساندی تایمز» در خبری که خبرگزاری فارس نیز به آن استناد کرده از «تجهیز نظامی مخالفان اسد به وسیله امریکا» می گوید و می نویسد: «باراک اوباما مجوز ارسال سلاح به سوریه را صادر کرده و این ماموریت را به سازمان سیا سپرده است». فارس در توضیح خبر اشاره دارد: «پیش از این هم امریکا بر روند ارسال سلاح از راه ترکیه و قطر به سوریه نظارت داشته اما این نخستین بار است که این کشور به شکل مستقیم دست به این کار می زند. خمپاره انداز، نارنجک های سوار بر راکت و موشک های ضدتانک از جمله تسلیحاتی است که قرار است از راه کشورهای دوست امریکا در خاورمیانه، به سوریه ارسال شود». اگر این خبر تایید شود، آن گاه می شود از «فعال شدن دست های خارجی برای سرنگونی بشار اسد و فاز نهایی بحران سوریه» گفت و این با سخنان لاوروف، وزیر خارجه روسیه در پارادوکس است که به آسوشیتدپرس گفته است: «توافق درباره انجام گفت وگو در ژنو، به معنای موافقت روسیه با برکناری بشار اسد نیست. موضع روسیه تغییر نکرده است و اگر امریکا فکر می کند می تواند مواضع روسیه را نرم کند، در اشتباه است».