فروش دو ستاره و یکی دوجین چهره اسطوره یی، شربت تلخی بود که میلان به قصد بهبود شریان های بیمار اقتصادی اش نوشید و تا حدودی گرفتگی بودجه خود را جبران کرد. گام بعدی، جایگزین کردن ستاره های جوان است: آنچه به عقیده باربارا برلوسکونی، یکی از مدیران بلند پایه میلان، سنت باشگاه محسوب می شود: «اگردرتابستان قهرمانی مانند زلاتان را از دست دادیم درعوض ستاره دیگری به نام الشراوی را به معرض دید عموم گذاشتیم. این استعداد بزرگ بهترین بازی های ممکن را برای میلان انجام داده و با صبر و حوصله فراوان، ارتباطی صمیمانه با هواداران برقرار کرده است.» باربارا درباره فروش زلاتان به کلی گویی پرداخت: «پیشنهاد پاری سن ژرمن خیلی خوب بود البته ما توانایی رد خواسته آنها را هم داشتیم. به هر حال از دست دادن یک بازیکن بزرگ تا حد زیادی غیر قابل قبول است اما درمیلان به محض خروج یک قهرمان، ستاره دیگری دیگر از در گردون باشگاه وارد می شود.» برلوسکونی کوچک خیلی خوب معنای «قهرمان بومی» و«بازیکن شناخته شده» در «آکادمی باشگاه» را می داند: «وقتی ازقهرمان بومی حرف می زنم، نمی خواهم ادعا کنم الشراوی درآکادمی میلان ساخته شد. وقتی استفان خیلی خیلی جوان بود، ما فرصت بازی درسن سیرو را به او هدیه کردیم و به میزان اشتیاق وتوانایی هایش افزودیم.»