پیرمرد با دوربین دوچشمی به این سو و آن سو نگاه می کند: سبک گام برمی دارد، ساکت و بی صدا. ناگهان متوجه چیزی در دوردست می شود. با اشاره دست همراهان پشت سرش را متوقف می کند، می نشیند. شاخ بز را به دست می گیرد، از انتهای باریک آن، با قدرت می دمد و صدایی شبیه به نعره «مرال» (گوزن قرمز ایران) از آن بلند می شود: همه ساکت هستند و منتظر... از میان درختان جنگل چیزی می جنبد، خش خش حرکت موجودی به گوش می رسد: پیرمرد به دیگران آماده باش می دهد: همه نقطه یی را نشانه رفته اند که صدا از آنجا شنیده می شود: چند لحظه بعد، هیبت یک مرال با شاخ های زیبا ظاهر می شود: همه نفس هایشان را حبس کرده اند و ماهیچه های انگشت های سبابه را روی دکمه فشار می دهند... کلیک... کلیک... کلیک!