سال 1379 بود که برای دیدن نمایشگاهی از بهزاد شیشه گران به گالری برگ رفتم. نخستین بار بود که من مجموعه یی ازکارهای این طراح و نقاش صاحب نام را می دیدم با آنکه نخستین نمایشگاه او نبود. چهره دلنشین و نافذ بزرگمرد ادبیات امروزما احمد شاملو، در طرح ها و نقش ها و ابعاد گوناگون، بر دیوارهای نگارخانه، «درد مشترک» را فریاد می کرد. خانمی از بازدید کنندگان نمایشگاه، با فرزند خردسالش نزد نقاش رفت که «پسرمن به نقاشی علاقه مند است و در آن، مستعد.» بعد، به عنوان نمونه کار، یک صفحه کاغذ خط دار تا شده را که به نظر می رسید از دفترمشق پسرک کنده شده باشد، از کیفش درآورد و ازهم باز کرد و دست او داد. نقاش، با چهره