قانون هدفمند کردن یارانه ها در ماه های پایانی سال 89 اجرا شد. قرار بر این بود که قانون ظرف پنج سال اجرا شود. طبق قانون باید 30درصد از درآمد حاصل از آزاد سازی حامل های انرژی به صورت یارانه نقدی به واحدهای تولیدی پرداخت شود. قرار بود تولیدکنندگان از این یارانه ها نقدی برای ارتقای دانش فنی شان، خرید تکنولوژی های کم مصرف و پوشش سایر هزینه های احتمالی که بعد از هدفمندسازی روی واحدهای تولیدی اتفاق افتاد استفاده کنند. تمام این قرارها در قانون گذاشته شده بود تا تولیدکننده بتواند همزمان با اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها هزینه های خود را سرشکن کند و در برابر افزایش قیمت ها دوام بیاورد. قرارها این گونه