بازی دو تیم را به دو قسمت می توان تقسیم کرد، در نیمه اول هر دو تیم چند موقعیت گل به وجود آوردند که نتوانستند از آن استفاده کنند. اما در نیمه دوم فرکی با تعویض های مناسبش موقعیت های خوبی روی دروازه پرسپولیس به وجود آورد که با خوش شانسی پرسپولیس توپ ها به گل تبدیل نشد. در این نیمه سرعت بازی افزایش پیدا کرد و بازیکنان با تمرکز کم به توپ ضربه می زدند. نکته مثبت نیمه دوم این بود که تماشاگران تا دقایق پایانی نمی توانستند بازی را رها کنند و هر لحظه امکان گل زدن دو تیم بود. نتیجه مساوی باعث شد تا هر دو تیم رکورد شکست ناپذیری خود را حفظ کنند و این برای هر دو تیم راضی کننده بود، هر چند در این میان پرسپولیس باید به دلیل امتیازی که بابت میزبانی داشت از این تک امتیاز راضی نباشد. غیبت رضا حقیقی به خوبی در این بازی دیده شد، حفره میان میدان پرسپولیس باعث شد تا فولادی ها موقعیت های زیادی داشته باشند. تیم فولاد با مربیگری حسین فرکی که پله های مربیگری را از پایین ترین حد شروع کرده، حالابه اوج شکوفایی رسیده، او از فولاد یک تیم سرحال و مدعی ساخته است. این تیم در تمام طول مدت بازی به دنبال برنامه ای بود که سرمربی برای آنها در نظر گرفته و تا حد زیادی هم موفق بود. فولاد با این بازی که از خود نشان داد، می تواند همچنان مدعی قهرمانی باشد. در دو روز اخیر در مورد بازی هایی که در این هفته لیگ برتر صفر – صفر شده، انتقادهای زیادی شده است. اما به نظر من این نشان می دهد که ساختار دفاعی تیم ها درست شده و تیم ها به خوبی از یکدیگر شناخت دارند. دلیل دیگر هم برمی گردد به احتیاط مربیان که اول به فکر گل نخوردن و بعد از آن به فکر حمله اند.

*کارشناس فوتبال