از داعیه های طاق و جفت جشنواره فجر از دیرباز تاکنون، یکی هم این بوده و هست که «من آینه تمام نمای محصولات و داشته های سینمای سالانه ایرانم». زمانی طولانی که بیش از یک دهه به درازا کشید، در کنار بخش «مسابقه سینمای ایران» بخش مشهور «مرور یک سال سینمای ایران» هم از برنامه های اصلی جشنواره بود تا این ادعای جامعیت در بازتاب اتفاقات تولیدی یک سال این سینما را جامه عمل بپوشاند. بدیهی است که همه می دانیم این داعیه چندین و چند سال است دود شده و به هوا رفته. حالادیگر جشنواره ابایی ندارد از اینکه پیه منسوب شدن به تمام خودمحوری ها و زورمداری