به طور کلی نظام تامین اجتماعی یک نظام بین نسلی است. یعنی منابع این سازمان که از شاغلان بیمه پرداز جمع آوری می شود تا آینده آنها تضمین شود. به همین دلیل کنترل منابع و تعادل از اهمیت فوق العاده یی در این سازمان برخوردار است و سرنوشت نسل آینده در گرو این منابع و مدیریت مناسب آن است.

متاسفانه ما شاهدیم در چند سال اخیر تامین اجتماعی دستخوش فرآیندهای سیاسی شده است. هیچ زمانی مثل الان این سازمان بیمه یی تا این حد درگیر فعل و انفعالات سیاسی نشده بود.

این در حالی است که این وضعیت آسیب های زیادی را در دراز مدت به بیمه شدگان وارد می کند. مهم تر از همه اینکه مدیران این سازمان در سال های اخیر چندان با محاسبات بیمه یی آشنا نبودند و نگرش شان بیشتر به سمت سرمایه گذاری و شرکت های این سازمان بوده است. شواهد همچنین حاکی از پاداش های زیاد به افراد در این سازمان و در نظر نگرفتن و اولویت نداشتن منافع بیمه شدگان است.

این نظام در حال حاضر به ابزاری برای اعضای هیات مدیره و شرکت ها تبدیل شده است و ساختار و سازمان تامین اجتماعی در قالب نظامی که باید تعهدات و رفاه آینده با بیمه شدگان را برنامه ریزی کند، به دست فراموشی سپرده شده است.

فعل و انفعالات اخیر در بحث مدیریت و سرپرستی این سازمان و همچنین دعوای دولت و مجلس نیز به نوبه خود مایه تاسف فراوان است. ما شاهدیم مسائل مربوط به سازمانی که نقش تامین کننده رفاه فقیرترین گروه های جامعه و کارگران را باید داشته باشد، قربانی اختلاف و دعواهای و تصفیه حساب های شخصی شده است و رفتارهای غیراخلاقی در مجلس در این رابطه رخ داده است. این وضعیت و این برخوردها تمام ساختارهای سازمان را متاثر می کند و تمام ارکان سازمان را تحت الشعاع قرار می دهد و طبیعتا این وضعیت و این جریان مغایر منافع بیمه شدگان است.

از همین رو ضروری است وضعیت درآمدها و منافع سازمان از سیاست ها و شخصیت هایی که مورد حب و بغض های سیاسی اند، دور شود. همچینن مدیریت این سازمان هم باید از چهره ها و شخصیت های پرحاشیه دور باشد تا منافع بیمه شدگان دستخوش مصلحت های گروهی و گروکشی های سیاسی قرار نگیرد.

اقتصاددان و معاون سابق وزارت رفاه